14 stycznia 2015 w naszym przedszkolu odbyło się spotkanie

z psychologiem panią Julitą Krysiak i pedagogiem panią Larysą Włodarczyk.

Spotkanie miało na celu przybliżenie informacji dotyczących Praw Dziecka

w teorii i praktyce.

DOKUMENTY MIĘDZYNARODOWE OKREŚLAJĄCE PRAWA DZIECKA

Pierwszym dokumentem międzynarodowym, który określał prawa dziecka była Genewska Deklaracja Praw Dziecka stworzona w 1924 roku przez Międzynarodowy Związek Pomocy Dzieciom, a następnie przyjęta przez Ligę Narodów.

Po II wojnie światowej prawami dziecka zajęła się Organizacja Narodów Zjednoczonych. W 1959 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ uchwaliło Deklarację Praw Dziecka, w której wyraźnie poszerzono katalog praw przysługujących dzieciom na całym świecie.

Najważniejszym dokumentem międzynarodowym, który określa prawa dziecka jest Konwencja o Prawach Dziecka uchwalona przez ONZ w 1989 roku. Nazywana jest światową konstytucją praw dziecka. Do 2002 roku Konwencję ratyfikowały 192 państwa (w tym Polska w roku 1991).

Konwencja o Prawach Dziecka ustanowiła status dziecka oparty na następujących założeniach:

1.      Dziecko jest samodzielnym podmiotem, ale ze względu na swoją niedojrzałość psychiczną i fizyczną wymaga szczególnej opieki i ochrony prawnej.

2.      Dziecko, jako istota ludzka, wymaga poszanowania jego tożsamości, godności i prywatności.

3.      Rodzina jest najlepszym środowiskiem wychowania dziecka.

4.      Państwo ma wspierać rodzinę, a nie wyręczać ją w jej funkcjach.

Konwencja o Prawach Dziecka zawiera najszerszy katalog praw dzieci, który sformułowano kierując się następującymi zasadami:

1.      Zasada dobra dziecka – oznacza, że wszystkie działania muszą być podejmowane z uwzględnieniem najlepiej pojętego interesu dziecka.

2.      Zasada równości – oznacza, że wszystkie dzieci bez względu na pochodzenie, płeć, narodowość są równe wobec prawa.

3.      Zasada poszanowania praw i odpowiedzialności obojga rodziców – oznacza, że państwo respektuje autonomię rodziny i ingeruje tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach, a odbywa się to według określonych procedur.

4.      Zasada pomocy państwa – oznacza, że państwo zobowiązane jest do wspierania i zabezpieczenia socjalnego rodzin potrzebujących pomocy.

PRAWA DZIECKA

• Prawo do życia i rozwoju, oznacza, że nikogo nie można bezprawnie pozbawić życia.
• · Prawo do tożsamości (prawo do nazwiska, imienia, obywatelstwa, wiedzy o własnym pochodzeniu), oznacza, że dziecko ma prawo do nazwiska, obywatelstwa, do poznania swojego pochodzenia.
• · Prawo do swobody myśli, sumienia i wyznania, oznacza, że gdy dziecko jest już odpowiednio świadome samo decyduje o swoim światopoglądzie, wcześniej rodzice mają prawo kierować dzieckiem.
• Prawo do wypowiedzi oznacza, że dziecko może w ważnych sprawach dla siebie wygłosić swoje zdanie, opinię, oświadczyć własną wolę.
• · Prawo do wychowywania w rodzinie i kontaktów z rodzicami w przypadku rozłączenia z nimi, oznacza, że nikomu nie wolno zabrać dziecka od rodziców, chyba że z ważnych powodów. Gdy rodzice żyją osobno dziecko ma prawo do kontaktu z obojgiem rodziców.
• · Prawo do wolności od przemocy fizycznej lub psychicznej, wyzysku, nadużyć seksualnych i wszelkiego okrucieństwa, bicie, znęcanie, poniżające traktowanie jest niedopuszczalne i karane.
• ·        Prawo do nauki, oznacza, że dziecko może się uczyć tak długo jak pozwalają mu na to jego zdolności.
• ·        Prawo do informacji, oznacza, że  dziecko powinno poznać swoje prawa, powinno mieć dostęp do różnych źródeł wiedzy
• ·        Prawo do stowarzyszania się, oznacz, że dziecko może należeć do organizacji młodzieżowych.

Źródła:

1. Moje prawa, czyli Konwencja o Prawach Dziecka dla dzieci; E. Czyż, R. Maciej, Warszawa 1994.

2. www.brpd.gov.pl

Opracowała

Agnieszka Maciejewska